Kazimierz Kutz mimo klęski naciskanych przez PO prokuratorów dalej pomawia liderów PiS o zabicie Barbary Blidy. Oszczercą ma zająć się sąd, chociaż trudno wierzyć w sprawiedliwy wyrok w III RP. Nie pierwszy raz niewyparzony język Kutza ściąga szkodzi innym osobom, w przeszłości wyrządzał większe szkody. Nadal będzie próbował przekonać Ślązaków, że św.Barbara nosiła nazwisko Blida i była patronką przyjmujących prowizje.
Pierwsza sytuacja nie jest jasna, chociaż mamy tutaj spore przesłanki. Wspólnie studiowali w szkole filmowej Kazimierz Kutz i Stanisław Bareja. Kutz w latach 1952-1954 był zastępcą ds. ideologicznych Związku Młodzieży Polskiej. Po latach w serialu „Zmiennicy” mamy odcinek, w którym polski emigrant mieszkający w Niemczech mści się na koledze ze szkoły filmowej reżyserze Barewiczu podsuwając mu jako rzekomą nagrodę artystyczną zdezelowanego mercedesa. Mercedes ulega zniszczeniu w czasie drogi a reżyser zostaje z podatkiem do zapłacenia. Powodem kawału miał być donos złożony przez reżysera w szkole filmowej. Stanisław Bareja nigdy nie powiedział czy miał na myśli kogoś konkretnego.
Reżyser „Misia” został ukąszony przez Kutza w 1970 r. Na naradzie filmowców Kutz mówi, że najbardziej boi się „zbarejenia” i podaje jego filmy jako przykład wzorcowego kiczu. Powtarza opinię w miesięczniku „Nadoodrze”: „Zmiany, które miały miejsce w polskiej kinematografii, niosły również określone nadzieje. Jedną z nich było oczekiwanie, że komedyjka papendeklowa zostanie definitywnie wyrzucona za burtę. A tu się zanosi na renesans zbarejenie, więc gdyby co, proszę pamiętać, że ja pierwszy byłem przeciw”. Konsekwencją dla Barei było odrzucenie kilku scenariuszy i paroletnia przerwa. Od czasu tego wystąpienia reżyser „Misia” nigdy nie podał Kutzowi ręki. Cenzura wycięła z niezrealizowanego filmu Barei fragment jak pewien reżyser zmieniał sobie nazwisko z „kloc” na „Klotz”. Również ocenzurowano fragment wywiadu Barei dla tygodnika itd. Gdy skrytykował postawę Kutza.
Gdy w 1999 r. aktorzy związani niegdyś ze Stanisławem Bareją zrealizowali film dokumentalny pt.”Bareizm” o atakach Kutza (wtedy już senatora Unii Wolności) nie wspomniano ani słowem.
Na przełomie maja i czerwca 1968 r. w tygodniku „Ekran” (szczególnie zasłużonym w antysemickiej kampanii w marcu 1968 r.) Kutz krytykuje sposób zarządzania produkcją polskich filmów. Tak skomentował to Tadeusz Konwicki „Niestety, musiałem te słowa odnieść do siebie, bo z kierowników literackich kazio znał tylko mnie. (...) Moczarowcy potrzebowali jakiegoś symbolu w filmie, jakiegoś chrześcijanina skrzywdzonego przez Żydów. Człowieka z ludu, którego wykończyła czy uniemożliwiła karierę warszawka. Kazio został przez nich wyniesiony na rękach. (...) Kutz jest najdalszy od ksenofobii, rasizmu, nikczemnych popędów, jednak te wypadki stworzyły mu pewną wygodę artystyczną i życiową. Przymknął oko i zamknął uszy na okoliczności towarzyszące, a może je nawet zbagatelizował.”. Z kolejnego wydania książki wycofano zarówno wypowiedź Konwickiego jak i replikę Kutza.
Kutz kręci film „Perła w koronie” mający przedstawiać ciężki los górników pod rządami II RP na przykładzie strajku w obronie kopalni. Kutz chciał zrealizować scenę bicia strajkujących w kościele ale nie uzyskał zgody biskupa Herberta Berdnorza. „polska policja nigdy nie biła demonstrantów w kościele” – oświadczył ksiądz biskup. Scenę nakręcono w kościele ewangelickim.
Wątek bzdur wygadywanych przez modelowego Ślązaka można by jeszcze długo ciągnąć. Próba kanonizacji Barbary Blidy to jeszcze jeden przykład bełkotu i niekonsekwencji. Bo przecież lewe interesy na węglu najbardziej uderzały w zwyklych Ślązaków z rodzin robotniczych, ktorych rzekomo broni Kutz.
W tekście wykorzystano informacje pochodzące z książki Agnieszki Klich "Cały ten Kutz" Wydawnictwo Znak 2009
